Zielononóżka kuropatwiana Kurczaki
Zielononóżka kuropatwiana Historia i wygląd
Nazwę zielononóżkom nadał dr Bronisław Obfidowicz w 1899 roku, aktywnie poszukując typowo polskiej rasy kury w gospodarstwach rozsianych w ówczesnej Galicji. Już rok później znalazło się grono entuzjastów tej rasy, którzy zaczęli ją rozmnażać i sprzedawać. Źródła mówią, że zielononóżki sprzedawały się znakomicie i od tamtej pory ich popularność w Polsce nieprzerwanie rosła. W latach 60’ XX wieku zielononóżki stanowiły 30% kur hodowanych w Polsce, lecz potem ich popularność gwałtownie spadła na rzecz innych ras. W ostatnich latach moda na zielononóżki jednak wróciła.
Zielononóżki są najbardziej rozpoznawalne dzięki swoim zielonym skokom i stopom. Samice są upierzone podobnie do kuropatw, na brunatno-szaro-złoto z czarnymi cętkami, i stąd pochodzi drugi człon nazwy zielononóżek. Grzebień jest pojedynczy, średniej wielkości, podobnie średniej wielkości są dzwonki i zausznice, a oczy są pomarańczowe.
Zielononóżka kuropatwiana Zachowanie i hodowla
Zielononóżki muszą mieć dużo przestrzeni i nie mogą się obyć bez wolnego wybiegu. Kurczaki tej rasy potrafią oddalać się od kurnika na ponad kilometr, ale na noc grzecznie wracają do swojego kurnika. Ponieważ podczas wycieczek z zapałem oddają się polowaniu, to ich utrzymanie praktycznie nie wymaga paszy. Zielononóżki lubią podkreślać swoją niezależność i nie przepadają za kontaktem z człowiekiem. Są bardzo odporne na zmiany klimatu i choroby, a także bardzo dobrze znoszą polskie zimy. Składają jaja, których walory smakowe i korzystne działanie na organizm człowieka są w mediach nieustannie chwalone, lecz nie składają ich wcale tak wiele. Ich mięso jest bardzo cenione przez smakoszy.
Koguty ważą od 2,2 do 2,7 kg, a kury od 1,8 do 2,3 kg.