Myszoskoczki to fascynujące zwierzęta oraz wspaniali przyjaciele. Poniżej znajdziesz nieco informacji o ich anatomii, zachowaniach i historii, którymi możesz zaskoczyć swoich przyjaciół i znajomych.
Myszoskoczki zaskakują na każdym kroku - zobacz poniżej, aby dowiedzieć się więcej
- Tylko kilka gatunków z podrodziny myszoskoczków jest aktualnie udomowionych - ogromna większość z nich żyje w swoim środowisku naturalnym. Podrodzina myszoskoczków skupia wszystkie znane gatunki myszoskoczków, które wykazują podobieństwo anatomiczne - podrodzina ta składa się z ponad 100 gatunków! Nazwa naukowa tej podrodziny to Gerbilinae.
- Między jedną piątą a połową wszystkich myszoskoczków choruje na padaczkę, chorobę, która dotyka także ludzi.
- Myszoskoczek może użyć swojego ogona do ostrzeżenia innych o nadchodzącym drapieżniku - w takich okolicznościach rytmicznie uderza ogonem o ziemię, aby wytworzyć wibracje.
- W niektórych regionach świata przepisy dotyczące hodowania myszoskoczków są bardzo ostre. Jest tak dlatego, że stwarzają one poważne zagrożenie dla naturalnej flory i fauny danego regionu, jeśli by uciekły od właściciela.
- Niektóre gatunki myszoskoczków kopią bardzo głębokie i skomplikowane systemy tuneli pod ziemią, z wydzielonymi sypialnią i spiżarnią.
- Obecnie hodowane myszoskoczki są dostępne w ponad 30 odmianach umaszczenia.
- Myszoskoczki mają wielu wrogów naturalnych, których padają ofiarą. Z tego powodu są bardzo czujne, mają oczy rozstawione po dwóch stronach głowy, dzięki czemu widzą we wszystkich kierunkach jednocześnie.
- Myszoskoczki zostały udomowione dopiero w XIX wieku.
- W środowisku naturalnym, myszoskoczki żyją w dużych grupach rodzinnych, z rodzicami na czele i ich dziećmi z wielu miotów. Myszoskoczki mogą nawet żyć w koloniach.
- Niektóre dziko żyjące gatunki myszoskoczków mogą osiągnąć długość nawet 40 cm jako dorosłe osobniki.
Komentarze
W tej sekcji nie ma jeszcze komentarzy