Najczęstsze przypadłości myszoskoczków

Myszoskoczki są z natury odporne na choroby i dzięki temu bardzo rzadko chorują. Nie są podatne na żadne powszechne u innych zwierząt choroby. Jeśli jednak Twój myszoskoczek zachoruje lub po prostu źle się czuje, to najlepszą metodą postępowania będzie wizyta u weterynarza.

Poniżej znajdziesz listę co bardziej powszechnych dolegliwości u myszoskoczków:

Niektóre myszoskoczki chorują na padaczkę. W większości wypadków jest to spowodowane stresem takim jak nieznane otoczenie czy złe obchodzenie się ze zwierzęciem, trzeba jednak pamiętać, że częściej się przydarza myszoskoczkom w młodym wieku. Objawy zaczynają się od drgawek, uszy się cofają, a myszoskoczek może się zacząć ślinić. Jeśli to się zdarzy, to natychmiast przełóż go do jego klatki w najwygodniejsze i najcichsze jej miejsce. Po kilku minutach Twój przyjaciel odzyska panowanie nad sobą i wszystko powinno wrócić do porządku. Myszoskoczki zazwyczaj wyrastają z ataków epilepsji i wraz z wiekiem dochodzi do nich coraz rzadziej. Jeśli zamierzasz rozmnażać swoje myszoskoczki, to lepiej nie rozmnażać osobników, które chorują na epilepsję, ponieważ można tę przypadłość przenieść na dzieci. Zdajemy sobie sprawę, że atak padaczki u myszoskoczka może być także szokiem dla właściciela, zwłaszcza gdy zdarza się po raz pierwszy. Jeśli jednak zastosujesz się do naszych wskazówek, to myszoskoczek wyjdzie z ataku bez szwanku. Znane są przypadki, kiedy zwierzę padło w czasie ataku, zdarzają się one jednak ekstremalnie rzadko i mogły jedynie maskować prawdziwą przyczynę śmierci taką jak na przykład guz mózgu.

Katar przydarza się myszoskoczkom stosunkowo często, ale łatwo sobie z nim poradzić. W większości wypadków przyczyną takiego stanu jest alergia. Układ oddechowy myszoskoczków łatwo się podrażnia przez olejki zapachowe zawarte w wiórach cedrowych. Niektóre są uczulone na żywicę sosnową. Zmiana ściółki na papierową lub na wióry z topoli osiki jest najlepszym wyjściem dla myszoskoczków alergików. Inną przyczyną kataru może być zarażenie bakterią gronkowca Staphylococcus bacilli. Twój weterynarz łatwo sobie z tym poradzi i przepisze odpowiednią maść antybakteryjną. Myszoskoczki trzymane w klatkach w domu bardzo często się borykają z katarem. Dzieje się tak dlatego, że myszoskoczek zawsze próbuje gryźć szczeble klatki i przez to wyciera sobie skórę wokół nosa. Jeśli tak się dzieje, to przenieś swojego chomika do starego akwarium, gdzie się zakopie w ściółce i będzie bardzo szczęśliwy.

Na szczęście, taka dolegliwość nie przytrafia się myszoskoczkom zbyt często. Jedną z przyczyn jest pył ze ściółki, który dostaje się do oka i wywołuje tam podrażnienia. W takich okolicznościach myszoskoczek będzie produkował bardzo dużo ropnej wydzieliny o czerwonym kolorze. Leczenie polega na przepisaniu przez weterynarza kropli z antybiotykiem.

Podrażnienia uszu mogą pochodzić albo ze zbyt dokładnego ich czyszczenia, albo z powodu świerzbowca. Ze świerzbowcem można sobie poradzić za pomocą iwermektyny, którą dobre sklepy zoologiczne sprzedadzą Ci w sprayu. Na uszach czasem może wyrosnąć myszoskoczkowi łagodny guz, który rośnie dość szybko. Wyglądem może przypominać różowy kalafior. Jeśli myszoskoczek zaczepi o to podczas czyszczenia siebie, może dojść do krwawienia. Te narośle są zazwyczaj niegroźne i nie trzeba ich usuwać, o ile nie blokują kanału słuchowego.

Jak wcześniej wspomnieliśmy, ogon myszoskoczka jest dość delikatny i nieostrożne obchodzenie się z nim może zaowocować odpadnięciem jego części. Często w trakcie tego procesu kość może zostać odsłonięta. Nie wygląda to przyjemnie, ale kość wyschnie i sama odpadnie po kilku dniach, a pozostała część ogona zagoi się całkowicie. Spotkaliśmy się z przypadkami, gdzie cały ogon odpadł. Jeśli się to zdarzy, lepiej, aby sprawie się przyjrzał weterynarz i sprawdził, czy zwierzę nie doznało żadnych innych urazów. Myszoskoczek z czasem przyzwyczai się do straty ogona i potem nie będzie praktycznie zauważał jego braku.

Myszoskoczek cierpi na napady głuchego kaszlu, oddychanie jest utrudnione i towarzyszą dźwięki klikania. Jeśli tak, się dzieje, niezbędna jest natychmiastowa pomoc weterynaryjna oraz podanie antybiotyków. Jeśli zareagujesz odpowiednio wcześnie, to masz duże szanse na to, że Twój przyjaciel całkowicie wróci do zdrowia.

Biegunka u myszoskoczków jest bardzo niebezpieczna i musi zostać natychmiast zdiagnozowana. Może być to objaw choroby Tyzzera. Jeśli zauważysz objawy biegunki u któregoś ze swoich myszoskoczków, natychmiast odizoluj go od pozostałych. Wtedy od razu jedź ze wszystkimi swoimi myszoskoczkami do weterynarza, aby ten podał antybiotyki. Choroby, które wywołują biegunkę, są zazwyczaj bardzo zaraźliwe. W takich okolicznościach wszystko, co weszło w kontakt z myszoskoczkiem, także Twoje ręce, musi zostać gruntownie umyte i zdezynfekowane. Nie wszystkie myszoskoczki, które zaraziły się chorobą Tyzzera, dostaną biegunki, ponieważ jest to tylko jeden z wielu objawów tej choroby, w tym paraliż. Inne przyczyny biegunki u myszoskoczków to listerioza i salmonelloza. Leczy się je w taki sam sposób jak chorobę Tyzzera. Zarówno listerioza jak i salmonelloza mogą się przenieść na człowieka i w określonych okolicznościach są bardzo poważne. Właśnie dlatego nigdy nie wolno ignorować biegunki u myszoskoczków.

Na całe szczęście, zarażenia tymi pasożytami przytrafiają się stosunkowo rzadko. Najczęstsza ich przyczyna to obecność tych pasożytów w ściółce, jedzeniu lub na innych zwierzętach. W dobrych sklepach zoologicznych można już dziś dostać produkty zawierające iwermektynę. Środek ten aplikuje się prosto na skórę i sierść zwierzęcia i jest ona bardzo bezpieczna dla Twojego zwierzaczka. Możesz też dostać ten środek w sprayu, aby zdezynfekować klatkę. Iwermektyna zapewni także na dłuższy czas ochronę Twojemu przyjacielowi przed potencjalnymi pasożytami. Zazwyczaj ochrona ta wystarczy na kilka miesięcy, jeśli jednak infekcja pasożytów jest poważna, to operację należy powtarzać częściej i skonsultować się w tej sprawie z weterynarzem.

Ta dolegliwość częściej występuje u starszych myszoskoczków i można ją rozpoznać po tym, że zwierzę przechyla swoją głowę na bok. Jest to najczęściej powodowane przez cystę w uchu nazywaną perlakiem (łac. cholesteatoma). Te cysty są dość często spotykane u myszoskoczków i, niestety, nieuleczalne. Jednakże choroba, którą te cysty wywołują, a która polega na utracie równowagi, chodzeniu w kółko i trzymaniu się za głowę umieszczoną pod bardzo dziwnym kątem, można leczyć za pomocą antybiotyków. Choroby te są wywoływane przez infekcje bakteryjne powodowane przez perlaki. Weterynarz w takim wypadku dokonuje zastrzyku środka przeciwzapalnego oraz podaje antybiotyk taki jak np. enrofloksacyna. W większości wypadków leki są w stanie skutecznie wyeliminować infekcję bakteryjną, ale zwierzęciu może pozostać odruch przekrzywiania głowy. Choroba jednak powinna zostać pokonana, a Twój zwierzak będzie dalej cieszył się życiem bez bólu. Miej się jednak na baczności, ponieważ przy istniejącym perlaku istnieje też prawdopodobieństwo ponownych zakażeń bakteryjnych i problem może powrócić. Jeśli nie zareagujesz na atak choroby, gdy widzisz jej pierwsze objawy, to wkrótce myszoskoczek przestanie być w stanie dbać o siebie, dostanie zapaści i szybko zdechnie.

Podobnie jak u ludzi, na udary najbardziej wrażliwe są myszoskoczki w podeszłym wieku. Można rozpoznać udar po paraliżu lub słabości po jednej stronie ciała. Najlepszym sposobem postępowania w takiej sytuacji jest ułożenie myszoskoczka tak wygodnie, jak to tylko możliwe, utrzymanie go w cieple oraz wezwanie weterynarza. W niektórych przypadkach zwierzę może doznać drugiego udaru niedługo po pierwszym i, niestety, zejść. Możliwe jest jednak leczenie i w niektórych przypadkach zwierzę całkowicie zdrowieje lub choroba pozostawia tylko nieliczne efekty uboczne. Ważną rzeczą przy udarze jest zapewnienie mu stałego i łatwego dostępu do wody i pokarmu do czasu, aż nie poczuje się na tyle dobrze, by samemu pójść się pożywić i nakarmić.

Kiedy spojrzysz na brzuch swojego myszoskoczka, to zauważysz tam pewnie duży obszar skóry, która wygląda na suchą. To gruczoł zapachowy i jest odpowiedzialny za produkcję łoju o bardzo charakterystycznym zapachu, którym posługują się myszoskoczki, aby znakować swój teren. Myszoskoczki o większej potrzebie dominacji będą ocierać się brzuchem o wszystkie przedmioty w swojej klatce. Czasem jednak gruczoł ten może owrzodzieć lub dostać zapalenia i jest to zazwyczaj pierwszy znak guza gruczołu zapachowego. Na całe szczęście, guzy tego rodzaju nie są z reguły agresywne i nie rozrastają się. Najlepsza metoda postępowania w tym wypadku to zabieg u weterynarza polegający na usunięciu guza. Zabieg jednak jest przeprowadzany przy użyciu środków znieczulających i wiąże się z pewnym ryzykiem dla zwierzęcia, ale procent udanych zabiegów jest wysoki i guz w ogromnej większości wypadków nie wraca, jeśli zabieg przeprowadzono szybko po pojawieniu się guza.

Możesz ten stan rozpoznać, gdy myszoskoczek z trudem łapie oddech, a brzuch jest spuchnięty przez nagromadzenie w nim płynów. Najlepiej tutaj natychmiast skontaktować się z weterynarzem, który być może będzie w stanie odessać nadmiar płynu, aby ułatwić zwierzęciu oddychanie. Niestety, szanse na przeżycie zawału serca są u myszoskoczków niewielkie.

Ta choroba dotyczy tylko starszych samiczek. Objawiać się będzie tak samo jak ciąża: spuchnięty brzuch lub wypukłość po jednej ze stron ciała. To zazwyczaj wskazuje na cystę w jajniku. Mogą one przybrać bardzo duże rozmiary, ale w większości wypadków są niegroźne i można je zignorować. Problemy pojawiają się dopiero, kiedy cysta uciska na nerw lub organ i ten przestaje prawidłowo pracować. Jeśli Twój myszoskoczek nagle przestanie być tak aktywny, jak jest z reguły lub widzisz oznaki, że cierpi z bólu, to powinieneś natychmiast skontaktować się z weterynarzem. Być może weterynarz będzie w stanie usunąć chory jajnik, ale to skomplikowany zabieg, każdy przypadek należy tutaj rozpatrywać osobno i najlepiej w tej sprawie doradzi Ci weterynarz, co robić dalej.